Gaz Maskesi Standartları


Gaz maskeleri ilk kullanımından bu yana çok değişmiş ve gelişmiştir. İlk zamanlarında basit karbonlu filtrelere sahip olan gaz maskeleri günümüzde çok çeşitli filtrelere  ve farklı tip maske türlerine sahiptir. Gelişen maskelerle birlikte bu maskeleri belli normlar altına almak içinde standartlar geliştirilmiştir. Ülkemizde Avrupa standartları kullanıldığı için bu yazımızda EN (European Norm) standartlarından bahsedeceğiz.

Gaz Maskesi ve EN Standartları

EN136 – Tam yüz maskeler için geliştirilmiş olan standarttır. Tam yüz maskesinde sahip olması gereken ana özellikleri ifade eder. Bu özelliklerden bazıları;
  • Hava sızdırmazlık
  • Sıcağa dayanım
  • Temizlenebilirlik
  • Maske görüş alanı
  • Solunuma karşı gösterilen direnç
  • Konuşma sesi geçirgenliği
EN137 – İtfaiyeci maskesi olarak bilinen kendinden hava beslemesi olan maskelerin minumum taşıması gereken özellikleri belirler.
EN 139 – Ağızlık yada maske ile kullanılan basınçlı hava hattına sahip solunum cihazlarında bulunması gereken minimum özellikleri belirler.
EN 140 – Yarım yüz maskesinde olması gereken asgari özellikleri belirler. EN140 standardına acil durum kaçış maskeleri ve dalış maskeleri dahil değildir.
EN 143 – Gaz maskesi gibi koruyucu solunum maskelerinin filtrelerinde kullanılan partikül tutucular için minumum gereksinimleri belirler. Üç ana kısma ayrılır.
  • P1 Partikül Filtresi: Filtre performansı düşüktür. (80%)
  • P2 Partikül Filtresi: Filtre performansı orta seviyededir. (94%)
  • P3 Partikül Filtresi: Filtre performansı yüksektir. (99,95%)
EN 145 – Ortam havasını temizleyen kapalı devre solunum cihazlarını tanımlayan standarttır. Bu tip cihazlar solunumla oluşan karbondioksidi ortamdan uzaklaştırarak ortama temiz hava (oksijen veya oksijen/azot) gönderen cihazlardır.
EN 148-1 – Yüz maskelerinin filtre bağlanma tipleri için geliştirilmiş bir standarttır.
EN 149 – Partikül (toz maskesi gibi) maskelerinde bulunması gereken asgari özellikleri tanımlar. Acil kaçış amaçlı kullanılan maskeler bu kategoride değildir.
EN 402 – Motorlu hava beslemeli sistemlere sahip maskeler için belirlenmiş minimum özellikleri tanımlar. Bu tip maskeler açık devre solunum sistemine sahiptir.
EN 1146 – Açık devre hava sistemine sahip kaçış maskeleri için standart.
EN 1827 – Filtresi ayrılabilir olan gaz maskelerini tanımlama için kullanılır. Bu tip maskeler sadece gaz veya sadece toz için yada gaz ve toz kombine olarak kullanılabilir.
EN 12941 – Hava beslemeli filtre cihazlarının standart tanımıdır. Bu tür filtreli maskelerde filtreden geçirilen hava bir boru yardım ile başlık kısmına iletilir.
EN 12942 – Havanın bir üfleyici yardımı ile maskeye (yarım yüz veya tam yüz) iletildiği sistemlerin filtresinin minumum özelliklerini tanımlamak için kullanılır.
EN 13794 – Ortam havasından bağımsız çalışan kaçış maskelerinin asgari özelliklerini tanımlar. Bu tip maskelerde solunum yoluyla oluşan karbondioksit sistemde bulunan KO2 ile ortamdan uzaklaştırılır.
EN 14387 – Yarım yüz ve tam yüz gaz maskeleri için kullanılan filtrelerin minimum özelliklerini tanımlar. Üç farklı sınıfı ayrılmıştır;
  • Class 1: Gaz ve buhar tutma kapasitesi düşük (max. 1000 ppm)
  • Class 2: Gaz ve buhar tutma kapasitesi orta seviyede (max. 5000 ppm)
  • Class 3: Gaz ve buhar tutma kapasitesi yüksek (max. 10000 ppm)

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Baret Standartları

Gaz Maskesi Nasıl Çalışır

Toz Maskesi Standartları